گاهی احساس می کنم
همه ی ما
محکومیم
در تنگنای مسموم نواقص و زشتی هایمان روزگار بگذرانیم
و راه فرار مان از وجود خود نیست
...
مهم نیست چند بار یک "من" دیگر را نطفه بگذاریم
مهم نیست چند بار طلوع تغییر را در آسمان ذهن پرامیدمان نظاره گر باشیم
ما همانیم که بودیم
ما همان خواهیم بود که هستیم
...
جای خرده گرفتن به کلام ناهنجار من نیست
چرا که من هم گاهی احساسی یاس می کنم
پس هستم
1/11/88
9:15 شامگاه
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
***
ReplyDeleteمن هم گاهی بیشتر از گاهی احساس یاس می کنم
و این "واقعیت" زشت در ذهنم جان می گیرد
آن گاه در تنگنای بودن خویش آنچنان مستاصل می شوم که فقط خواب ، خواب می تواند رهایم کند
...
چه جالب ، بعضی وقت ها از شباهت افکار انسان ها و شرایطشون در شگفت می شم ، گاهی با خواندن نوشته های دیگران ، انگار اندیشه های در هم و برهم خودم را در قامت کلمه می بینم که پیش از این از کلمه کردنشان عاجز بودم
با سپاس
***
Elham
***
شكستن خود ( تغيير ) ، ساختارشكني خيلي سخته
ReplyDeleteشايد منجر به نابودي انسان بشه
هيچكس هم خودش رو نميتونه نابود كنه
براي همين تغيير نميكنيم
همون مي مونيم
و زندگي ميكنيم
اینه مرد باشو حقیقت زشتم نمایان کن
ReplyDeleteانگاه شکستنم را تو بنشینو تماشا کن